Alcuerdos Sykes-Picot

Alcuerdos Sykes-Picot

Tipu	tratáu
Epónimu	Mark Sykes y François Georges-Picot
Creación	16 mayu 1916
Robláu por	Francia y Reinu Xuníu

Esti artículu o seición necesita correxise urxentemente. Tien fallos na redaición, la gramática o la ortografía que precisen meyorase.

El Alcuerdu Sykes-Picot, conocíu oficialmente como'l Alcuerdu d'Asia Menor, foi un alcuerdu secretu ente Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda y la Tercer República Francesa^[1] pa definir les propuestes esferes d'influyencia y control de los dos países nel Próximu Oriente si acasu la triple entente llograra la victoria en contra del Imperiu otomanu na Primer Guerra Mundial. Les negociaciones desenvolver ente payares de 1915 y marzu de 1916,^[2] roblóse l'alcuerdu'l 16 de mayu de 1916,^[3] y foi espuestu al públicu por Izvestia y Pravda el 23 de payares de 1917 y pol británicu The Manchester Guardian el 26 de payares de 1917.^[4][5]

Considérase que l'alcuerdu dio-y forma a la rexón. Definiéronse les fronteres d'Iraq y Siria, y llevó hasta'l conflictu actual ente Israel y el pueblu palestín.^[6] Munches persones ven l'alcuerdu como un puntu d'inflexón nes rellaciones ente'l mundu del Occidente y el mundu árabe. Negáronse les promeses feches a los árabes^[7] pol coronel T. E. Lawrence d'una patria nacional y árabe nel área de Gran Siria, en cuenta de aliase colos británicos en contra del Imperiu otomanu. L'arquiteutura xeopolítica fundada por Sykes-Picot favorecería circunstancies que dan a llugar coses como la proteición qu'esfrutaron les minoríes relixosu y étnicu nel Oriente Mediu , que son motivos de conflictos.^[8] El Estáu Islámicu dixo qu'una de les sos metes na so insurxencia, ye revertir los efeutos de Sykes-Picot.^[9][10][11]

Partir a los británicos el control de les árees dende la llinia de la mariña del mar Mediterraneu hasta'l Ríu Jordan, Xordania, el sur d'Iraq y una pequeña área qu'incluyó los puertos de Haifa y Acre pa dexar accesu al Mediterraneu.^[12] Partir a los franceses el control del sureste de Turquía, el norte d'Iraq, Siria y El Líbanu.^[12] L'Imperiu rusu diba recibir Istambul, los Estrechos Turcos y Armenia.^[12] Dexáronse llibres a los poderes pa decidir les fronteres dientro de les sos propies árees.^[12] Esperáronse más negociaciones con otros poderes incluyendo a Rusia y Husayn ibn Ali, jerife de La Meca pa determinar l'alministración internacional.^[12]

Dada la derrota eventual del 1918 y la subsiguiente partición del Imperiu otomanu, l'alcuerdu efeutivamente estremóse les provincies árabes de los otomanos fora de la Península arábiga n'árees d'influyencia y control de los británicos y franceses^[13] y propúnxose una alministración internacional» pa Palestina.^[14] Los británicos formaron el Mandatu británicu de Palestina ente 1920 y 1948 y el Mandatu británicu d'Iraq dende 1920 hasta 1932, mientres el Mandatu francés de Siria y Líbanu duró dende 1923 hasta 1946. Los diplomáticos británicu y franceses Mark Sykes y François Georges-Picot axustaron los términos del alcuerdu. El gobiernu de los zares en Rusia foi una parte menor nel alcuerdu y cuando asocedió la Revolución rusa, fueron los bolxeviques quien publicaron l'alcuerdu'l 23 de payares de 1917, resultando que «los británicos avergoñáronse, los árabes ablayáronse y los turcos allegráronse».^[15]

1. ↑ Fromkin, David (1989). A Peace to End All Peace: The Fall of the Ottoman Empire and the Creation of the Modern Middle East. Nueva York: Owl, páx. 286, 288. ISBN 0-8050-6884-8.
2. ↑ The Middle East in the twentieth century, Martin Sicker
3. ↑ «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de marzu de 2009. Consultáu'l 27 de marzu de 2009. p. 8.
4. ↑ Syria and Lebanon are often in the news
5. ↑ Castles Made of Sand: A Century of Anglo-American Espionage and Intervention Google Books
6. ↑ Middle East still rocking from first world war pacts made 100 years ago Publicáu por The Guardian el 30 d'avientu de 2015
7. ↑ Una película: Direutor James Hawes títulu=Lawrence of Arabia: The Battle for the Arab World publicáu por PBS Home Video fecha=21 October 2003 Entrevista con Kamal Abu Jaber, anterior Ministru de rellaciones esteriores de Xordania.
8. ↑ «Bientôt le souvenir de l'église catholique chaldéenne et des églises syriaques (orthodoxes & catholiques) sera plus qu'un souffle de vent chaud dans le désert (In French)». paysages in LeMonde.fr. Consultáu'l 10 d'agostu de 2014.
9. ↑ «This is not the first border we will break, we will break other borders," a jihadist from ...». The Guardian. Consultáu'l 30 de mayu de 2014.
10. ↑ «Watch this English-speaking ISIS fighter explain how a 98-year-old colonial map created today's conflict» (7 de febreru de 2014). Consultáu'l 3 de xunetu de 2014.
11. ↑ Phillips, David L.. «Extremists in Iraq need a history lesson». CNBC. http://www.cnbc.com/id/101818814. 
12. ↑ ^{12,0 12,1 12,2 12,3 12,4} Text of the Sykes–Picot Agreement at the WWI Document Archive
13. ↑ Peter Mansfield, British Empire magacín, Time-Life Books, non 75, p. 2078
14. ↑ Eugene Rogan, The Fall of the Ottomans, p.286
15. ↑ Peter Mansfield, The British Empire magacín, non. 75, Time-Life Books, 1973